مشکلات شایع استخوان بندی نوزادان و کودکان

مشکلات شایع استخوان بندی نوزادان و کودکان (Orthopedic problems)
تغییر شکل زانو و ساق پاها
ساق پای نوزاد در موقع تولد به شکل قوس و پرانتزی است.
این نوع انحراف پا درنوزادان، شایع و طبیعی است و با رشد کودک بهبود می یابد و تصویربرداری (رادیوگرافی) ضرورت ندارد. پدر و مادر باید بدانند اگر ساق پای نوزاد آن ها به شکل پرانتزی است، مهم نیست و زمان لازم است تا بهبود یابد. سیسمونی اگر این تغییر شکل بعد از دو سالگی ادامه دارد، کودک باید از نظر بیماری نرمی استخوان (راشی تیسم)، بیماری های متابولیک (سوخت و ساز) و ضربه ها بررسی گردد و در صورت لزوم درمان شود.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

انحراف ساق پا به طرف داخل (Physiologic bowing) (نزدیک بودن و تماس داشتن دو زانو با یکدیگر)
در این نوع انحراف ساق پا، هنگامی که به ساق پا نگاه می کنید، می بینید دو زانو به هم نزدیک و مچ پاها از یکدیگر دور می باشند به طوری که ممکن است فاصله دو مچ پا بیش از ۱۰ سانتی متر باشد. سیسمونی این حالت ممکن است به طور طبیعی دیده شود و با رشد کودک تا ۶ سالگی بهبود می یابد. اگر این وضعیت بهبود پیدا نکرد، باید به فکر بیماری هائی مانند راشی تیسم، بیماری های کلیوی، تومورها و عفونت ها بود. در چنین شرایطی باید کودک زیر نظر پزشک متخصص مورد بررسی قرار گیرد و در صورت لزوم تحت عمل جراحی قرار گیرد.

تغییر شکل پا و انگشتان پا
در دوران جنینی، در پا و انگشتان پا ممکن است تغییراتی به وجود آید. این تغییرات ممکن است در هنگام رشد و نمو پا در داخل رحم به وجود آید یا خلقتی (Congenital) یا به علت عضلانی عصبی و یا به علت تورم ایجاد شود. سیسمونی اینک مواردی از این تغییرات که شایع می باشد ذکر می گردد:

۱- کج شدن پنج انگشت پا به طرف داخل (Metatarsus adductur) در نتیجه بد قرار گرفتن پا در رحم مادر:
انحراف انگشتان و جلوی پا به طرف داخل در حالی که وسط و عقب پا طبیعی است، در نوزادان شایع می باشد. علت آن بد قرار گرفتن پاهای جنین در رحم مادر است. این تغییر در بیشتر موارد خود به خود بهبود می یابد. سیسمونی این تغییر شکل ممکن است یک طرفی یا دوطرفی باشد. اگر نوزاد پس از تولد دچار چنین تغییر شکل پا می باشد، پزشک در هنگام معاینه نوزاد باید به طور کامل او را معاینه نماید، مخصوصا از نظر ناهنجاری های لگن باید بررسی کامل انجام دهد.

 

۲- کج شدن انگشتان پای خلقتی (Metatarsus varus)
این ناهنجاری باید اصلاح شود، چرا که اگر اصلاح نشود و کودک به سه راه رفتن برسد (در سال دوم تولد)، کودک در هنگام راه رفتن انگشت ها و جلوی پای خود را به طرف داخل می‌گذارد و انگشت شست پای او به طرف داخل منحرف می گردد.

درمان: این تغییر در بیشتر موارد، خود بهبود می یابد. در بعضی از مواقع به علت سفتی، انحراف بهبود نیافته و از نظر زیبایی و انتخاب کفش برای کودک مشکل به وجود می آورد. پزشک پای کودک را معاینه می کند و تمرین کشش (Stretching exercise) می دهند و کفش مناسب (Reverse – last shoes) توصیه می نماید که کودک دایما به پا داشته باشد. سیسمونی اگر بعد از ۶ تا ۸ هفته بهبود نیافت، پزشک آتل (تخته شکسته بندی) به کار می برد و پا را کچ می گیرد. در مواردی که تغییر شکل شدید باشد، پزشک متخصص اورتوپدی با عمل جراحی (Osteotomy) تغییر شکل را اصلاح می نماید.

۳- انحراف انگشت بزرگ پا به طرف داخل (Great toe abduction)
این تغییر شکل در نوزادان دیده می شود و خود به خود بهبود می یابد و درمانی لازم ندارد.

پای چماقی یا چنبری (Stretching exercise)
پای چماقی، نوعی از تغییر شکل پای نوزاد است که هنگام تولد در بعضی از نوزادان در یک طرف یا در دو طرف دیده می شود و نسبت آن، یک در هزار نوزاد می باشد. سیسمونی این نوع تغییر شکل پا به علل مختلف به وجود می آید:

 

۱- بد قرار گرفتن پای نوزاد در رحم مادر: در این تغییر شکل، پای نوزاد از نظر خلقتی طبیعی بوده است، ولی چون در رحم مادر در وضع بد قرار گرفته است، در نتیجه تغییر شکل یافته و پنجه پا گرد و خمیده و به شکل چماق در می آید.

۲-  پای چماقی نوع خلقتی: این نوع تغییر شکل به اشکال مختلف ممکن است دیده شود و معمولاً در پدر و مادر و اقوام کودک نیز تغییر شکل وجود داشته است. (وضع قرار گرفتن پاها در رحم مادر موجب آن نشده است)

۳- پای چماقی نوع عصبی عضلانی (Neuromuscles)

زمانی که پزشک متخصص کودکان، نوزاد مبتلا به پای چماقی را معاینه می کند، معمولا نوزاد را از نظر ناهنجاری های دیگر مفصلی و هم چنین از نظر عصبی-عضلانی مورد بررسی دقیق قرار می دهد و اگر مشکلی وجود داشته باشد به متخصص مربوطه ارجاع می دهد تا نوزاد تحت درمان قرار گیرد.

درمان: این نوع تغییر شکل پا باید بعد از تولد هر چه زودتر درمان گردد. سیسمونی اگر تغییر شکل، خفیف باشد با بستن و گچ گرفتن اصلاح می گردد، ولی اگر شدید باشد با عمل جراحی به وسیله متخصص با تجربه اصلاح می شود.

کف پای صاف
کف پای تمام نوزادان و شیرخواران صاف است، زیرا در کف پا چربی جمع شده است و اهمیت ندارد. قوس کف پا در نتیجه رشد عضلات و استخوان ها تا سن پنج سالگی به وجود می آید. ورزش مخصوصا ژیمناستیک و راه رفتن با پای بدون کفش یا راه رفتن با دمپایی یا صندل کنار دریا به پیدایش قوس کف پا کمک می کند. سیسمونی مطالعات نشان داده است ۱۰ تا ۱۵ درصد کودکان و نوجوانان بزرگتر از ۱۰ سال نیز دچار کف پای صاف هستند. پدر و مادرها باید مراقب کودکانشان باشند و علاوه بر نگاه کردن به کف پای کودک در حال ایستاده، اگر کودک بعد از بلوغ دچار کف پای صاف است یا در ساق پای خود درد حس می کند، ممکن است علت آن صافی کف پا باشد، کف پای صاف نیز فامیلی است و در افراد فامیل نیز وجود دارد.

 

درمان: مطالعات نشان داده است که کف پای صاف درمانی لازم ندارد. سیسمونی پوشاندن کفش مخصوص یا گذاردن کفی در کفش هیچ گونه کمکی نخواهد کرد و ممکن است در بعضی از کودکان نیز مشکل روانی ایجاد کند. بعضی از پزشکان در کودکانی که دچار کوتاهی تاندون آشیل هستند و کودک دچار لنگیدن یا درد شدید عضلات پا در راه رفتن می باشد، توصیه به تمرین کشش عضله ساق پا می کنند و اگر بهبودی حاصل نشد اقدام به عمل جراحی می‌نمایند.

در صورتی که نوجوان در راه رفتن مشکل دارد باید برای معاینه و درمان به متخصص ارتوپدی مراجعه نماید.

انتخاب کفش برای کودکان
کودکان به کفش نرم قابل انعطاف و جادار نیاز دارند تا پاهای آن ها بتواند به طور آزاد در کفش قرار گیرد، حرکت کند و بتواند رشد کند. سیسمونی پدر و مادر باید برای انتخاب کفش برای کودکان به چند نکته توجه نمایند:

۱- کفش نباید کوچک، تنگ یا جذب پای کودک باشد و بهتر است کفش گشادتر از پای او انتخاب و خریداری گردد.

۲- کفش باید نرم باشد و قابلیت انعطاف داشته باشد تا پاها به طور آزاد در آن حرکت کند.

۳- کف کفش نباید صاف باشد، زیرا موجب زمین خوردن کودک می گردد.

۴- پوشش کفش کودکان مخصوصاً در فصل گرما در مناطق گرمسیر باید مناسب و از نوع سوراخ دار باشد و هوا به راحتی بتواند داخل کفش شود و از آن خارج گردد.

به طور کلی بهترین کفش برای کودکان، کفشی است که پای کودک را گرم کند، از صدمه و مخاطرات حفظ نماید، پای کودک بتواند در آن به راحتی حرکت کند و مهم تر از همه، گران قیمت نباشد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

زردی یا یرقان دوران نوزادی

زرد شدن نوزاد بعد از تولد
زردی یا یرقان دوران نوزادی (Neonatal Jaundice)
حدود ۶۰ درصد نوزادان با وزن طبیعی و ۸۰ درصد نوزادان نارس در هفته اول بعد از تولد زرد می شوند. در بعضی از نوزادان فقط سفیدی چشم زرد می گردد، بعضی دیگر نه فقط چشم، که پوست بدنشان نیز زرد می شود. زرد شدن به این علت است که ماده رنگی به نام بیلی روبین در خون این نوزادان به وجود می آید. سیسمونی این ماده در بافت های مختلف بدن مخصوصا در چشم و پوست نوزاد جمع می شود و رسوب می نماید، در نتیجه پوست بدن زرد می گردد. ماده رنگی بیلی روبین معمولاً در نتیجه تخریب بیش از حد گلبول های قرمز خون نوزاد به وجود می آید، ولی علل دیگری نیز دارد که مهم ترین آن ها عبارت است از:

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

۱- زردی طبیعی دوران نوزادی (زردی فیزیولوژیک)
بعضی از نوزادان در روز دوم تا چهارم تولد به تدریج زرد می شوند و زردی آن ها تا روز هفتم ادامه پیدا می کند و به تدریج در خلال دو هفته کاهش می یابد.

این نوع زردی معمولاً شدید نیست و حداکثر مقدار بیلی روبین خون نوزاد در حدود ۵ تا ۶ میلی گرم در صد میلی لیتر خون می باشد و هیچ مشکلی برای نوزاد به وجود نمی آورد. این نوع زردی نتیجه تخریب گلبول های قرمز دوره جنینی و نوزادی، هم چنین تکامل نیافتن کبد نوزاد است.

اگر نوزاد نارس متولد شود، مدت زمان این نوع زردی طولانی تر و شدت آن هم بیشتر است. سیسمونی کمبود آب بدن، تغذیه نشدن نوزاد بلافاصله بعد از تولد، به کار بردن دارو (ویتامین K واکسی توسین برای پیشرفت زایمان) دادن داروهای گیاهی و شیمیایی به نوزاد، تاخیر در دفع مکونیوم و … موجب می شود که زردی شدت یابد.

۲- ناسازگاری خون مادر و جنین و پیدایش زردی (Blood group incompatibility)
دو سیستم اصلی گروه خونی وجود دارد: یکی ABO و دیگری Rh، سیستم  AOBدارای چهار گروه اصلی O, A, B, AB و سیستم Rh دو نوع است یکی Rh مثبت و دیگری Rh منفی. سیسمونی گروه خونی هر فردی یکی از این چهار گروه هست و هم چنین Rh آن مثبت یا منفی است. اگر مادری Rh منفی و جنین او Rh مثبت باشد، در اواخر آبستنی یا در هنگام زایمان، احتمال این که مقداری خون جنین وارد خون مادر شود، وجود دارد. در چنین شرایطی مادر ماده ای (Antibody) علیه خون جنین در بدن خود می سازد. سیسمونی اگر چنین اتفاقی بیفتد، این ماده پدید آمده در خون مادر سبب تخریب گلبول های قرمز خون جنین های Rh مثبت آینده مادر می گردد. اگر این ماده در بدن مادر کم باشد، نوزاد بعد از تولد ممکن است مختصری زردی داشته باشد و اگر زیاد باشد، نوزاد در روز اول تولد دچار زردی یا ورم شدید و کم خونی می شود، هم چنین ممکن است نوزاد مرده متولد شود.

بدین جهت گروه خونی هر خانمی که حامله می شود، باید در ابتدای حاملگی مشخص گردد، اگر گروه خونی او Rh منفی است برای پیشگیری از چنین مشکلی باید در هفته بیست و هشتم حاملگی او و در خلال ۷۲ ساعت بعد از زایمان به او آنتی دی ایمونوگلوبولین اختصاصی تزریق گردد، تا چنین ماده ای که موجب تخریب گلبول های قرمز خون نوزاد می شود، در بدن او به وجود نیاید.

 

۳- زردی ناشی از شیر مادر (Breast milk Jaundice)
دو نوع زردی ناشی از شیر مادر مشخص شده است: نوع اول زردی زودرس است که در نتیجه کمبود شیر مادر و مایعات کافی و کالری است که به نوزاد نمی رسد و نوزاد به سینه مادر مک می زند و شیر مادر کافی نیست. سیسمونی این نوع زردی با تشویق کردن شیر مادر با دفعات شیر دادن و تغذیه صحیح مادر و روزی ده ها بار شیر دادن به نوزاد بر طرف می گردد. زری نوع دوم در نوزادانی دیده می شود که به موقع متولد می شوند و سالم اند و زردی آن ها معمولا از روز هفتم تولد به بعد ظاهر می شود. مقدار بیلی روبین خون این نوزادان معمولا در حدود ۱۰ میلی گرم است، ولی ممکن است حتی به ۳۰ میلی گرم در صد میلی لیتر در هفته دوم و سوم تولد نیز برسد. اگر دادن شیر مادر به این نوزادان ادامه یابد، ممکن است زردی آن ها ۳ تا ۱۰ هفته طول بکشد، ولی اگر شیر مادر قطع گردد، میزان بیلی روبین خون کم می شود و به مقدار طبیعی می رسد. سیسمونی علت پیدایش این نوع زردی نامشخص است ولی عده ای معتقدند که در شیر این مادران ماده ای وجود دارد که مانع عمل طبیعی و فعالیت کبد می شود و در نتیجه بیلی روبین در کبد تجزیه نمی شود و دفع نمی گردد و در خون نوزاد می ماند و باعث زردی می شود.

فتوتراپی، زردی این نوزادان را کم می کند و بهترین درمان است، زیرا ممکن است عوارض غیر قابل جبرانی به بار آورد. از طرف دیگر کمبود شیر مادر و کم دادن مایعات به نوزاد می شود که نوزاد دچار کم غذایی و کم آبی بدن گردد و مبتلا به زردی شود. سیسمونی بنابراین مادر باید خود تغذیه صحیح داشته باشد و به دفعات متعدد (بیش از ده بار در شبانه روز) نوزاد را به سینه خود بگذارد و مخصوصا آب قند با گلوکز به نوزاد ندهد تا او به سینه مادر مک بزند و شیر مادر به حد کافی ترشح گردد و نوزاد دچار کم غذایی و زردی نشود.

در مواردی که شیر مادر کافی باشد و نوزاد هم دچار کمبود آب بدن نشده باشد و حال عمومی نوزاد خوب باشد و پزشک علل دیگری برای زردی نیابد و محقق گردد که زردی معلول شیر مادر است، پزشک توصیه می کند که مادر شیر خود را بدوشد و حرارت دهد (۴۰ تا ۵۰ درجه سانتیگراد) و به نوزاد بخوراند یا یک یا دو روز شیر خود را بدوشد و دور بریزد و به نوزاد ندهد و شیر خشک یا شیر مادر دیگری به او بدهد. سپس شیر دادن از سینه خود را شروع کند.

 

۴- علل دیگر زردی در نوزادان
زرد شدن نوزاد ممکن است در نتیجه علت های دیگر نیز باشد، مانند اختلاف و ناسازگاری گروه های دیگر خونی مادر و نوزاد، عفونت های خونی نوزاد، بیماری های ارثی، مخصوصا کمبود آنزیم هایی مانند آنزیم گلوکز ۶ فسفاتاز و ناهنجاری هایی که کودک در هنگام تولد به آن مبتلا می باشد (کم کاری غده تیروئید، عفونت ادراری و خونی).

توجه: بعضی از مادربزرگ ها موقعی که نوزاد در روزهای اول بعد از تولد زرد می شود، می گویند علت این است که مادر در اواخر حاملگی خود شیرینی زیاد و خرما خورده است و به همین جهت نوزاد او زرد شده است و اهمیتی ندارد. سیسمونی مادر نباید به این گفته ها توجه کند که احساس کرد نوزاد او زرد شده است، باید هر چه زودتر او را نزد پزشک متخصص ببرد. پزشک با توجه به نشانه های بالینی و شرح حال، تشخیص احتمالی علت زردی را خواهد داد و از آزمایش خون (نوع و مقدار بیلی روبین خون، مقدار هموگلوبین خون، گروه خونی نوزاد و مادر و آزمایش کومبس و …) برای تشخیص قطعی علت زردی کمک خواهد گرفت.

نور درمانی (فتوتراپی)
برای از بین بردن ماده سمی بیلی روبین، روشی وجود دارد که آن را فتوتراپی می نامند. بدین ترتیب که قبل از این که مقدار بیلی روبین به حدی برسد که بر مغز کودک اثر مخرب داشته باشد، پزشک نوزاد را در بیمارستان در دستگاه فتوتراپی در معرض نور لامپ فلورسانس قرار می دهد. سیسمونی در این حالت بیلی روبین پوست نوزاد، نور آبی فلورسانس را به خود جذب می کند و در نتیجه ماده سمی بیلی روبین تغییر شکل می دهد و از صفرا دفع می شود و از پیدایش ضایعات مغزی جلوگیری می گردد. اگر نوزاد به مدت یک تا سه روز تحت درمان فتوتراپی قرار گیرد، مقدار بیلی روبین به نصف کاهش می یابد. اثر درمانی فتوتراپی بستگی به انرژی نور لامپ (طول امواج نور)، فاصله بین لامپ و نوزاد و بالاخره زمانی که پوست در معرض نور قرار می گیرد، دارد. سیسمونی در زمان فتوتراپی، بیلی روبین خون نوزاد را به دفعات اندازه گیری می نمایند و موقعی که بیلی روبین به مقداری برسد که ضایعات مغزی ایجاد ننماید، فتوتراپی را قطع می نمایند. در صورتی که فتوتراپی موثر نباشد، تعویض خون نوزاد انجام می گیرد.

عوارض نوردرمانی (فتوتراپی)
دستگاه های فتوتراپی قابل حمل وجود دارد که می توان آن را به خانه برد و مادر در حالی که در منزل است و به پرستاری نوزاد می پردازد، نوزاد را در دستگاه فتوتراپی قرار دهد. این دستگاه های قابل حمل اگر به صورت استاندارد ساخته شده باشد، موثر می باشد و از بالا رفتن بیلی روبین خون نوزاد جلوگیری می نماید. فتوتراپی سبب شده است که تعویض خون در نوزادان کمتر انجام گیرد.

امروزه دستگاه هایی به شکل تشک یا پتو ساخته شده که در منزل، نوزاد را روی آن می خوابانند و دستگاه نور به بدن نوزاد می تاباند و زردی کم می شود. سیسمونی اخیرا در دستگاه های فیبرواپتیک که موجب گرمی زیاد نوزاد نمی شود و نیازی به بستن چشم های نوزاد ندارد ساخته شده که نوزاد در مجاورت تخت مادر در داخل دستگاه قرار می گیرد.

عوارض فتوتراپی عبارت است از: شلی مدفوع، بثورات روی پوست شکم، گرمای زیاد و کم آبی بدن نوزاد و برنزه شدن رنگ پوست نوزاد. هنگام فتوتراپی، چشم نوزاد باید کاملا پوشیده باشد تا به پرده قرنیه نوزاد آسیبی نرسد. درجه حرارت بدن نوزاد نیز در هنگام فتوتراپی باید در حد طبیعی باشد و به طور دایم اندازه گیری شود.

تعویض خون
اگر زردی نوزاد با انجام فتوتراپی کم نشود و بیلی روبین بالا ماند، امکان کرنیکتروس وجود دارد. در چنین شرایطی پزشک متخصص نوزادان و کودکان با دو برابر حجم خون، نوزاد را تعویض می نماید. سیسمونی گرچه عوارض تعویض خون زیاد است ولی از تخریب سلول های مغزی جلوگیری می نماید. اگر نوزاد، سالم باشد یک نوبت تعویض خون کافی است، ولی در بعضی از مواقع تعویض خون باید تکرار شود. اگر نوزاد نارس یا بیمار باشد مقدار بیلی روبین کم نیز ممکن است کرنیکتروس ایجاد نماید، در حالی که زردی ناشی از زردی فیزیولوژی و زردی ناشی از شیر مادر در نوزاد سالم با مقدار ۲۵ میلی گرم بیلی روبین در صد میلی لیتر نیز کرنیکتروس ایجاد نمی کند.

ایمونوگلوبولین: در مواردی که زردی ناشی از ناسازگاری خون باشد، تزریق ایمونوگلوبولین وریدی کمک خواهد کرد که زردی کاهش یابد و نیاز به تعویض خون نباشد.

عوارض و خطرات زردی نوزادان
اگر مقدار بیلی روبین سرم خون نوزاد کم باشد، مشکلی نیست و ضایعه ای به بار نخواهد آمد، ولی اگر تخریب گلبول های قرمز وجود داشته باشد و مقدار بیلی روبین هم زیاد باشد (بیشتر از ۲۰ میلی گرم در صد میلی لیتر خون)، این ماده روی سلول های مغز اثر می نماید و موجب تخریب آن ها می گردد و ضایعات جبران ناپذیری به وجود می آورد که آن را که کرنیکتروس می‌گذارد. سیسمونی اثر ماده سمی بیلی روبین روی سلول های مغز نوزاد در همان هفته های اول تولد ظاهر می شود، یعنی نوزاد بی حال می شود، شیر نمی خورد و به تدریج دچار انقباضات عضلات، اختلال در درک، تکلم و شنوایی می گردد.

اگر مادر، نوزاد را زود نزد پزشک ببرد و مقدار بیلی روبین سرم خون او بیش از ۲۰ میلی گرم گزارش شود (در نوزادان نارس و مبتلا به بیماری های دیگر با مقدار کمتر)، پزشک بلافاصله خون نوزاد را با خونی که با او سازگار باشد، تعویض می نماید. با این عمل، مقدار زیادی از بیلی روبین از خون و بافت های بدن او خارج می گردد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

افسردگی پس از زایمان

درباره افسردگی پس از زایمان چه می دانیم؟
تعداد زیادی از خانم ها یعنی حدود ۸۰ درصد آن ها، در اولین روزها یا هفته های پس از وضع حمل از نوعی غم و اندوه رنج می برند. سیسمونی معمولاً چند روز پس از زایمان کمی احساس غم و اندوه می کنید و ممکن است این حس همراه با یأس و ناامیدی و نارضایتی مبهم، چند هفته ای ادامه داشته باشد. بسیاری از خانم ها از چنین احساساتی متعجب می شوند، در نهایت وظایف مادری را پیش روی خود می بینند و احساس می کنند که از آن وحشت دارند.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

هیچ کس نمی داند چرا خانم ها پس از زایمان دچار این حس می‌شوند؛ اما برخی توضیحات توجیه پذیرند. دلیل اول، تغییر در سطح هورمون ها پس از زایمان است که می تواند روی حالات و احساسات تأثیر بگذارد. همچنین با پایان بارداری، مادر باید نقطه ی تمرکز خود را تغییر دهد. سیسمونی او پس از نه ماه تمرکز روی تولد نوزاد به یکباره می بیند که آن حادثه ی بزرگ به وقوع پیوسته و شاید احساس دلتنگی برای آن روزها و نوعی حس فقدان کند و باید قبول کنیم که وظایف مادری اضطراب فوق العاده ای به همراه می آورد؛ به خصوص اگر برای اولین بار باشد. احساس این که باری از مسئولیت های سنگین مادر شدن و مراقبت از نوزاد بر دوش تان ریخته و مجبورید از همه ی آن ها سر درآورید و انجامشان دهید برای یک زن عجیب نیست. درد و ناراحتی های پس از زایمان در محل بخیه ها، درد و التهاب سینه ها، بواسیر احتمالی، خستگی و کمبود وقت برای استراحت، همگی عواملی اند که دست به دست هم داده و می‌توانند باعث افسردگی خفیفی شوند.

 

خوشبختانه احساس غم پس از زایمان خیلی زود یعنی حدود ۲ تا ۴ هفته پس از زایمان برطرف خواهد شد. به خاطر داشته باشید که این احساس کاملاً متداول است و بدان معنا نیست که به نوزادتان عشق نمی ورزید و مادری فوق العاده نیستید. سیسمونی احساس خود را به همسرتان یا اعضای خانواده و دوستان بگویید، چرا که به عشق، محبت و حمایت آنان در این زمان نیاز دارید.

اگر از افسردگی پس از زایمان رنج می برید، به خاطر داشته باشید که شما اولین و تنها زنی نیستید که چنین حسی دارید. این حس مثل خود بارداری و زایمان کاملاً طبیعی است. سیسمونی کسانی که با این حس دست و پنجه نرم کرده اند یا به فکر درمان آن بوده اند، راه های پیشنهادی زیر را برای کمک به رفع این احساس ارائه داده اند:

کمبود خواب، غم و ناراحتی روحی پس از زایمان را دو چندان می‌کند. اگر از نظر جسمی خسته و کوفته باشید، همه چیز سخت تر و شدیدتر می‌شود. زمانی که استراحت کافی کرده اید، بهتر می توانید استرس را کنترل کنید تا وقتی کمبود خواب دارید. سیسمونی بنابراین سعی کنید خواب کافی و بیشتری داشته باشید. هر زمان که نوزادتان خواب است سعی کنید دراز بکشید و چرتی بزنید.
پیشنهاد کمک دیگران را برای نگهداری از نوزادتان بپذیرید. در بیشتر موارد مجبور نیستید خودتان تنهایی از نوزادتان مراقبت کنید. حتی اگر اجازه دهید یا بخواهید که عمه یا خاله، جای نوزادتان را عوض کند یا او را روی شانه اش قرار دهد تا آروغ بزند باز هم شما مادر بسیار خوبی هستید.
در مورد احساس تان با مادران دیگر یا اعضای نزدیک فامیل و دوستان صمیمی تان حرف بزنید. سیسمونی احتمالاً متوجه می شوید که بعضی از آن ها هم احساسی مشابه به شما داشته اند. ممکن است بتوانند با شما همدردی کنند یا پیشنهاداتی برای مقابله با این حالت ارائه دهند.
اگر می‌توانید وقتی را هم به خودتان اختصاص دهید. بیشتر مادران فکر می کنند که دیگر وقتی برای خودشان ندارند و فقط باید وقت خود را صرف نوزاد کنند. اگر می توانید قدم بزنید، کتاب بخوانید، فیلم تماشا کنید، کمی نرمش و ورزش کنید و با همسر خود یا دوستان تان بیرون بروید و شام یا ناهاری بخورید.
با یک مانیکور یا پدیکور به خودتان برسید. سیسمونی سری به آرایشگاه بزنید و ماساژ بگیرید. بیشتر افسردگی ها با این اصل تشدید می شود که بدنتان هنوز به آن چه عادت داشته، برنگشته است. کاری انجام دهید که به شما احساس زیبایی بدهد.

 

اگر دچار غم و افسردگی پس از زایمان شدید و پس از ۳ تا ۴ هفته این حالت از بین نرفت، حالتان بدتر شد یا حداکثر بیش از دو ماه طول کشید، حتماً موضوع را با پزشک در میان بگذارید، چرا که ممکن است غم و ناراحتی پس از زایمان به افسردگی شدیدی تبدیل شده باشد.

آگاهی نسبت به افسردگی پس از زایمان

افسردگی پس از زایمان مثل کسالت های روحی معمول چندان متداول نیست، اما زنان زیادی به آن مبتلا می شوند؛ یعنی حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد. افسردگی پس از زایمان معمولاً از هفته ۲ تا ۸ پس از زایمان آغاز می شود (گاهی ۶ تا ۱۲ ماه بعد اتفاق می افتد). سیسمونی نشانه های آن شامل موارد زیر است:

احساس خستگی دائمی و در عین حال بی خوابی؛

لذت نبردن از بودن با نوزادتان یا به طور کلی از زندگی؛

بی‌علاقه گی نسبت به رسیدگی و مراقبت از نوزاد؛

گریه های ناگهانی و بی دلیل؛

از دست دادن اشتها یا پرخوری شدید؛

احساس ناامیدی؛

احساس گناه؛

سختی در مواجهه با مسائل یا افراد؛

اضطراب و دلشوره ی شدید و ترس های ناگهانی؛

فکر اذیت و آزار نوزاد یا خودتان.

افسردگی پس از زایمان معمولاً تشخیص داده نمی شود، چرا که علائم آن با دیگر بیماری ها اشتباه گرفته می‌شود یا اصلاً دوست ندارید با وجود تولد چنین نوزاد زیبایی، باور کنید که افسرده شده اید. افسردگی پس از زایمان بیماری تقریباً رایجی است و برای این احساس به هیچ وجه شما مقصر نیستید. سیسمونی بنابراین اگر چنین نشانه های آشنایی را مشاهده کردید، حتماً مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید.

 

افسردگی پس از زایمان را معمولاً با مشاوره های فردی یا گروهی با روانشناس یا تجویز برخی داروهای ضد افسردگی و به ندرت با بستری شدن در بیمارستان درمان می‌کنند. پزشک ممکن است در معاینات خود در مورد احتمال وجود بیماری تیروئید که گاهی علائمی شبیه افسردگی دارد یا افسردگی را شدیدتر می کند به تحقیق بپردازد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

یخ در بهشت انبه و سیب (۶ تا ۹ ماهگی)

یخ در بهشت، یک نوع آب میوه یخ زده است نه بستنی. یخ در بهشت بدون شکر درست می شود. این خوراکی در یک روز گرم، واقعا دلچسب  و لذیذ است و بهترین روش تشویق کودکان برای امتحان مزه های جدید محسوب می شود.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو : بررسی لیست سیسمونی نوزاد

مواد لازم: 

یک عدد انبه بزرگ، پوست کنده و بدون هسته
۵۰ میلی لیتر آب سیب تازه بدون اضافه کردن شکر
طرز تهیه:

انبه و آب سیب را در مخلوط کن ریخته و پوره کنید.

برای منجمد کردن آن با دستگاه بستنی ساز:

دستورات دستگاه را اجرا کرده، سپس آنها را داخل یک ظرف فریزر ریخته و مدت ۳۰ دقیقه داخل فریزر قرار دهید تا بگیرد و بعد سرو کنید.

برای منجمد کردن بدون دستگاه بستنی ساز: 

مخلوط را در یک ظرف مناسب فریزر ریخته و آن را داخل فریزر قرار دهید. بعد از یک ساعت، ظرف را خارج کرده و محتوی آن را داخل یک کاسه بریزید و خوب تکان دهید تا بلورهای یخ از هم جدا شوند. این مرحله برای ایجاد یک بافت یکدست لازم است. دوباره مخلوط را داخل ظرف ریخته و  آن را در فریزر بگذارید. تا ۴ ساعت، این کار را هر یک ساعت یک بار انجام دهید، پس از آن یخ در بهشت آماده سرو می باشد.

یخ در بهشت را نمی توان بیش از یک هفته داخل فریزر نگهداری کرد. برای اینکه یخ در بهشت کمی نرم و آماده خوردن شود، ۳۰ دقیقه قبل از مصرف، آن را داخل یخچال قرار دهید.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو : بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

مزایای تغذیه نوزاد با شیر مادر

مزایای تغذیه نوزاد با شیر مادر

۱- مهم ترین مزیت شیر مادر، سالم بودن آن است:
شیر مادر سالم ترین نوع تغذیه نوزاد و شیرخوار است. شیر مادر همیشه و در همه مواقع در سینه مادر به صورت تازه و با درجه ی حرارت مناسب و مطبوع، آماده است. شیر مادر مستقیما از نوک سینه مادر به دهان کودک می ریزد و عاری از هرگونه آلودگی می باشد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

۲- آسایش و راحتی مادر:
مادری که نوزاد خود را با شیر خود تغذیه می کند، در هر زمان و در هر کجا نوزاد به شیر احتیاج داشته باشد، بدون تهیه کردن وسایل می تواند شیر را در اختیار او قرار دهد. اگر مادر به دیدار دوستی یا به مسافرتی برود، به آسانی می تواند نوزادش را تغذیه کند. سیسمونی اگر نوزاد شب ها نیاز به شیر داشته باشد (مخصوصا در ده هفته اول تولد)، به آسانی و راحتی می تواند به او شیر بدهد.

۳- عوامل روانی:
موقعی که نوزاد برای شیر خوردن در آغوش مادر قرار می گیرد و سر او با سینه مادر تماس دارد، با مادر خود رابطه بدنی و عاطفی نزدیک پیدا می کند و این حس تماس نزدیک بین مادر و شیرخوار سبب ایجاد علاقه بیشتر در مادر و وجود شخصی به نام مادر در شیرخوار می شود،

کودکی که از شیر مادر تغذیه می شود، از لحاظ روانی آرامش و ثبات بیشتری دارد تا کودکی که از شیر مادر تغذیه می شود. دادن شیر مادر سبب پیدایش رابطه عاطفی حقیقی بین نوزاد و مادر می گردد که این رابطه، محبت، اعتماد و ارضاء کودک و هم چنین ایجاد تعادل هورمونی در بدن مادر را به دنبال دارد.

۴- احتمال ایجاد عفونت در کودکان شیر مادر خوار بسیار کم است:
شیرخواران در شش ماه اول، مخصوصا در ماه اول تولد برای ابتلاء به عفونت ها آمادگی دارند و در صورت برخورد با عوامل بیماری زا (ویروس ها و میکروب ها) به سرعت به اسهال و استفراغ و عفونت های ریوی مبتلا می گردند. سیسمونی شیرخوارانی که با شیر مادر تغذیه می شوند، به نسبت کمتری به اسهال، استفراغ و سرماخوردگی و عفونت های ریوی مبتلا می شوند. کودکی که با شیر مادر تغذیه می شود، اگر به چنین عفونت هایی نیز مبتلا شود، زودتر و سریع تر بهبود می یابد. تحقیقات نشان داده است کودکانی که در شش ماه اول عمر خود با شیر مادر تغذیه شده اند (در مقایسه با کودکانی که در همان مدت با شیر خشک تغذیه شده اند)، در شش ماه دوم عمر خود نیز کمتر به بیماری های شایع دوران کودکی مبتلا می شوند.

در صورتی که وضع بهداشت خانواده خوب نباشد، نسبت ابتلا به عفونت ها در شیرمادرخواران و کودکانی که تغذیه آن ها با شیر خشک و بطری است، تفاوت بسیار زیادی دارد. اگر آشنایی با اصول بهداشت خانواده کم باشد، مخصوصاً در مناطق گرمسیر این اختلاف بسیار زیاد است. سیسمونی در چنین مناطقی اغراق آمیز نیست اگر بگوییم تغذیه شیرخوار با بطری شیرخوری یک اسلحه کشنده است که مادر با آن فرزند خود را می کشند. اسهال و استفراغ در این کودکان ناشی از آلودگی شیر و وسایلی است که شیر و غذا در آن ها تهیه و نگه داری می گردد.

اسهال و استفراغ در کودکانی که از شیر مادر تغذیه می شوند، بسیار کم است، زیرا وجود و عمل میکروب های لاکتوباسیل که در روده شیرمادرخواران وجود دارد موجب تولید اسید لاکتیک و اسید استیک می گردد، بنابراین محیط روده اسیدی می شود که برای رشد میکروب های بیماری زا و مولد اسهال مانند میکروب های کلی باسیل نامناسب است. سیسمونی از این روست که مدفوع نوزادی که از شیر مادر تغذیه می کند، بوی ترشیدگی دارد ولی بوی بد و متعفن ندارد.

۵- اثر جدید ضد میکروبی شیر مادر:
در دو هفته اول بعد از زایمان در هر میلی لیتر شیر مادر حدود ۱۰۰۰ تا ۴۰۰۰ لکوسیت (گویچه های بی رنگ خون که عمل آن ها محافظت در برابر میکروب های بیماری زاست) و هم چنین سلول های از نوع لنفوسیت که ماده ای به نام گاماگلوبولین نوع “آ” ایجاد می کنند و سلول های نوتروفیل و ماکروفاژها که عمل فاگوسیتوز (میکروب خواری) دارند، وجود دارد بنابراین شیر مادر عمل ضد میکروبی برای نوزاد و هم چنین برای سینه مادر خواهد داشت.

از طرف دیگر ماده ای به نام ایمونوگلوبولین “آ” در آغوز یا کلستروم (شیر چند روز اول بعد از زایمان) و در شیر مادر وجود دارد. ابتدا مقدار آن در حدود دو میلی گرم در هر میلی لیتر شیر مادر است، سپس مقدار آن کم می شود و به ۱ میلی گرم می رسد. سیسمونی این نوع ایمونوگلوبولین در روده کودک شیرمادرخوار بدون تغییر وجود دارد و به میکروب ها و ویروس هایی که وارد روده می شوند، می چسبد و مانع از آن می شود که میکروب ها و ویروس ها آسیبی به مخاط روده وارد آورند و ایجاد بیماری کنند.

مواد دیگری که در آغوز و هم چنین در شیر مادر وجود دارد و اثر ضد میکروبی دارد عبارت است از: لایزوزیم، لاکتوفرین (آهن شیر) و لاکتوپروکسیداز. سیسمونی این ترکیبات از رشد میکروب های بیماری زا که وارد روده می شوند، جلوگیری می کنند. در شیر مادر آهن به صورت لاکتوفرین وجود دارد. (آهن چسبیده به پروتئین) لاکتوفرین در شیر مادر ۱۰ تا ۲۰ برابر بیشتر از شیر گاو است. سیسمونی این ماده با مواد ضد میکروبی (آنتی کور) که در روده وجود دارد باعث از بین بردن میکروب های بیماری زای روده می شود.

۶- حساسیت و آلرژی در کودکان شیرمادرخوار بسیار کم است:
حساسیت به شکل اسهال، استفراغ، خونریزی های پنهانی و آشکار، کم خونی و پیدایش دانه هایی بر پوست بدن در شیر خشک و شیر گاو خواران ممکن است به وجود آید، در صورتی که در کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند وجود ندارد. استفراغ های جزئی، دردهای شکمی و اگزما در کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند، کمتر دیده می شود.

 

۷- تصلب شرایین و بیماری قند:
شواهدی در دست است که نشان می دهد کودکانی که از شیر خشک و شیر گاو تغذیه می شوند در مقایسه با شیر مادر خواران، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری های تصلب شرایین قلب در سنین بعد از بلوغ دارند. سیسمونی به نظر می رسد این اثر مربوط به نوع چربی شیر گاو باشد.

۸- چاقی:
کودکان شیر مادر خوار در مقایسه با شیر خشک یا شیر گاو خواران، کمتر چاق می شوند و این چاقی از نظر ارتباط با چاقی آینده کودک اهمیت دارد. چاق بودن در شش هفته اول دوران شیرخواری، رابطه مهمی با چاقی در سنین دبستان و دبیرستان دارد و احتمال دارد که چاقی در سنین بزرگسالی را نیز به دنبال داشته باشد. سیسمونی چاق شدن نیز ممکن است سبب افزایش فشار خون، بیماری های قلبی عروقی و بیماری قند در آینده کودک شود.

۹- مزایای دیگر شیر مادر:
مادرانی که نوزاد خود را از شیر خود تغذیه می کنند، کمتر به سرطان سینه مبتلا می گردند.

مادری که کودک خود را از شیر خود تغذیه می کند تا زمانی که به کودک فقط شیر خود را می دهد، معمولا قاعدگی ماهانه (پریود) نمی شود و در نتیجه دوباره آبستن نخواهد شد، ولی تخمدان چنین خانمی ممکن است تخمکی رها کند و حاملگی رخ دهد، بنابراین چنین مادری بعد از زایمان در موقع انجام آمیزش جنسی باید از وسایل پیشگیری از حاملگی استفاده نماید.

کودکان شیرخشک خوار (مخصوصاً اگر شیر با غلظت زیاد به آن ها داده شود)، ممکن است دچار در هم فرو رفتن و انسداد روده گردند، در صورتی که شیر مادر خواران به علت یکنواختی لخته های شیر کمتر دچار چنین بیماری می شوند. مرگ ناگهانی با علت نامشخص در کودکان شیرخوار بیشتر دیده می شود.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

تشخیص نشانه های خطر در دوران بارداری

تشخیص نشانه های خطر در دوران بارداری
حساسیت  نسبت به تشخیص به موقع این نشانه های خطر در دوران بارداری می تواند از بروز آسیبهای جدی پیش گیری کند. در هر سه دوره بارداری، تغییراتی پیش می‌آیند که کمی غیر معمول اند و باید به آن ها به عنوان نشانه های خطر توجه شود. برخی از این نشانه ها و معنای آن ها را در طول دوره بارداری، در اینجا توضیح می دهیم:

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

خونریزی به عنوان یک نشانه خطر
در اوایل بارداری زمانی که تازه عادت ماهانه تان عقب افتاده، مشاهده ی کمی خون از واژن مسئله ی خیلی عجیبی نیست. معمولاً میزان این خون خیلی کمتر از آن است که بتوان آن را عادت ماهانه نامید و فقط یکی دو روز مشاهده می‌شود که به خونریزی لانه گزینی نطفه معروف است و زمانی اتفاق می افتد که تخم بارور شده به آستر داخلی رحم می چسبد. سیسمونی خونریزی ناشی از کاشت تخم بارور شده در رحم، مسئله ی نگران کننده و مهمی نیست، اما بعضی خانم ها ممکن است آن را با عادت ماهانه اشتباه بگیرند و به شک بیفتند که آیا باردارند یا خیر.

 

در برخی موارد، خونریزی می تواند اولین علامت یک سقط جنین قریب الوقوع باشد. در این مورد معمول خونریزی با دل درد شکمی همراه است. البته به خاطر داشته باشید اکثر خانم های باردار که در اوایل بارداری خونریزی و لک بینی را تجربه می‌کنند، بارداری طبیعی را ادامه خواهند داد.

خونریزی همچنین ممکن است در طول سه ماهه اول اتفاق بیفتد؛ اما لزوماً به معنای سقط جنین نیست. حدود یک سوم از زنان در طول سه ماهه ی اول بارداری، خونریزی را تجربه می‌کنند و اکثرشان نوزادان سالمی به دنیا می آورند. سیسمونی به علاوه خونریزی در زنانی که بیشتر از یک جنین دارند، متداول تر است و البته بیشترشان هم بارداری و زایمان بدون مشکل را خواهند داشت. خون قرمز روشن، خونریزی فعال و تازه را نشان می دهد، در حالی که لکه های تیره ی خون اغلب نشان ‌دهنده ی خون کهنه ای است که راه خود را از میان گردن رحم و واژن به بیرون باز کرده است. سیسمونی آزمایش سونوگرافی نمی تواند منبع خونریزی را نشان دهد، گرچه گاهی توده ای از خون در سونوگرافی معلوم می شود که محل خونریزی را از پشت جفت نشان می دهد و به این توده، زیر کوریونی یا تجمع پشت جفتی می گویند. این خون مجدداً در طول چند هفته جذب بدن شده و در این مدت مقداری از خون تیره همچنان به عبور از دهانه رحم و واژن به بیرون می رود.

 

اگر متوجه مقداری خونریزی شدید، در هر صورت به پزشک خود اطلاع دهید. اگر مقدار خونریزی خیلی اندک است و با دل درد همراه نیست، این مورد اورژانسی نیست. اما اگر خونریزی شدید است (شدیدتر از زمان قاعدگی) یا با درد همراه است؛ به خصوص دردی در یک سمت شکم، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا به بیمارستان مراجعه کنید، چرا که شاید انجام آزمایش لگنی و سونوگرافی برای تعیین علت خونریزی لازم باشد تا بتوان اقدامی برای قطع خونریزی و درمان انجام داد. سیسمونی بعضی پزشکان شاید استراحت مطلق در منزل را برای حداقل چندروز توصیه کنند و از شما بخواهند در این مدت نرمش، تحرک یا نزدیکی نداشته باشید. هیچ اطلاعات علمی دقیقی برای دفاع و حمایت از این توصیه پزشکی وجود ندارد اما هیچ درمان جایگزین بهتری هم نیست و به یقین با این روش مادر و فرزند آسیبی نمی بینند.

تشخیص خطر سقط جنین
اکثر بارداری ها روندی طبیعی دارند، اما حدود یک پنجم آن ها به سقط جنین زودهنگام می انجامد. اغلب این اتفاق وقتی رخ می‌دهد که خود شخص هم هنوز از بارداری خود اطلاع ندارد. سقط جنین معمولاً تا قبل از هفته ۲۸ بارداری رخ می‌دهد. اکثر سقط جنین ها در سه ماهه ی اول تفاق می‌افتد. سیسمونی گاهی سقط جنین که در هفته های اول بارداری اتفاق می‌افتد با عادت ماهانه اشتباه گرفته می شود. حدود نیمی از این سقط های زودهنگام، به علت مشکلات و نقص های کروموزومی است که در نطفه اتفاق می‌افتد و موجب سقط می شود. حدود ۲۰ درصد از موارد سقط ممکن است به علت نقص های ساختاری در نطفه یا جنین باشند که این نواقص را با سونوگرافی یا آزمایش آسیب شناسی نمی توان تشخیص داد.

 

وقتی می فهمید باردارید، مدام وسوسه می‌شوید از شدت شادی و هیجان به بالای پشت بام بروید و فریاد بزنید که مادر شده اید یا حداقل در گوشی به دوستان و همکاران تان بگویید که باردارید. اما حداقل تا پایان سه ماهه ی اول صبر کنید و پس از انجام سونوگرافی اگر مشکلی نداشتید، دیگران را مطلع کنید. البته در این مدت به همسر و پدر و مادر خود اطلاع دهید. سیسمونی به خاطر داشته باشید که اگر خدای ناکرده اتفاق بدی برایتان رخ بدهد، در این صورت توصیه های خیرخواهانه ی دوستانی که در جریان بارداری شما نیستند، بسیار ناراحت کننده خواهد بود.

 

با گذشت ۵ یا ۶ هفته از بارداری، با انجام سونوگرافی می‌توان ضربان قلب جنین را تشخیص داد. پس از تشخیص ضربان قلب جنین، دیگر خطر سقط افت چشم گیری پیدا می‌کند (حدود ۳ درصد). قبل از ۵ هفتگی در سونوگرافی نمی‌توان جنین را مشاهده کرد و فقط کیسه آب بارداری نشان داده می شود. سیسمونی در هفته های اول بارداری اگر خونریزی مشکوک به سقط داشته اید و سونوگرافی هم ضربان قلب جنین را نشان نداده است، خیلی نگران نشوید چرا که جنین هنوز رشد چندانی نکرده است و در هفته های اول ممکن است در سونوگرافی نشان داده نشود. می‌توانید از پزشک بخواهید برای یک یا چند هفته ی بعد مجدداً برایتان سونوگرافی انجام دهد.

سقط جنین ممکن است موجب خونریزی زیاد و دل درد شود. این دل درد شما بسیار شدیدتر از عادت ماهانه است و تمام بافت جنین و جفت از بدنتان دفع می شود. در مواردی که تمام بافت ها از بدن خارج می شود، دیگر نیازی نیست که پزشک اقدامی انجام دهد. گاهی تمام بافت های جنین و جفت از بدن خارج نمی‌شود و مقداری در رحم باقی می ماند و در نتیجه نیاز است که پزشک مراحل کورتاژ (تراشیدن) را انجام دهد و کاملاً رحم را خالی کند. سیسمونی اگر پزشک تشخیص دهد که در معرض خطر سقط هستید، فوراً برای دیلاتاسیون (باز کردن) شما را به بیمارستان ارجاع خواهد داد. در بیمارستان با انجام سونوگرافی بهتر معلوم می شود که به کورتاژ نیاز است یا خیر. به منظور انجام کورتاژ، پزشک باید شما را بیهوش کند تا بتواند دهانه ی رحم را به کمک تجهیزات جراحی باز کرده (دیلاتاسیون) و داخل رحم و کاملاً از بقایای جنین به وسیله ی مکش خالی کند و سپس شما همان روز یا حداکثر صبح روز بعد، مرخص شده و به خانه می روید. گاهی اوقات هیچ نشانه ی آشکاری از سقط نخواهید داشت و پزشک در حین معاینه معمول متوجه می شود جنین مرده است. سیسمونی اگر سقط در هفته های اول بارداری اتفاق بیفتد، نیازی به کورتاژ نیست اما در اواخر سه ماهه ی اول، ممکن است به کورتاژ نیاز داشته باشید تا خطر خونریزی های شدید کاهش یابد و درصورت دفع ناقص بافت های جنین، با عمل کورتاژ رحم کاملاً تخلیه ‌شود.

 

متاسفانه از وقوع اکثر سقط ها نمی‌توان جلوگیری کرد. بسیاری از سقط ها البته نه همه ی آن ها، در نتیجه ی واکنش طبیعی بدن به یک بارداری غیر طبیعی اتفاق می‌افتد. سقط جنین به معنای آن نیست که دیگر نمی توانید یک بارداری عادی و سالم در آینده داشته باشید. حتی در زنانی که دو سقط پی در پی داشته اند، شانس بارداری سالم و بدون نیاز به مراقبت خیلی زیاد و حدود ۷۰ درصد خواهد بود.

هر خانمی که سه یا چند سقط مکرر را تجربه کرده باشد، احتمالاً پس از تشخیص، تحت درمان های خاصی قرار می‌گیرد. سیسمونی باید آزمایش کامل بدنی و همچنین یکسری آزمایشات تخصصی انجام دهد تا علت سقط هایش مشخص شود. برخی از خانم هایی که حدود دو سقط پی در پی داشته اند، ممکن است نیاز باشد آزمایشات تخصصی انجام دهند. اگر سابقه ی سقط داشته اید، می توانید از پزشک خود بخواهید که انجام آزمایشات تخصصی مشخصی را برایتان تجویز کند یا فوراً پس از سقط، بخشی از جنین یا بافت جفت را به آزمایشگاه بفرستید تا آزمایشات کروموزومی روی آن انجام گیرد.

تشخیص خطر بارداری خارج از رحم
بارداری خارج از رحم زمانی اتفاق می‌افتد که تخم بارور شده در جایی بیرون از رحم جاگیر و کاشته شود، مثلاً در جایی مثل تخمدان، لوله های رحم و دهانه ی رحم. بارداری خارج از رحم مشکل جدی و تهدیدی برای سلامت مادر به شمار می‌رود.

سونوگرافی های امروز به قدری پیشرفته اند که خیلی زود قادر به تشخیص بارداری خارج از رحم هستند. سیسمونی گرچه اغلب تا قبل از ۱۲ هفتگی، سونوگرافی انجام نمی‌شود؛ اما معمولاً علائمی به وجود می آید که شما را مشکوک و وادار به انجام سونوگرافی می‌کند. اگر به هر دلیلی سونوگرافی زود هنگام انجام دهید، پزشک می‌تواند بارداری خارج از رحم را در سونوگرافی تشخیص دهد.

علائم بارداری خارج از رحم شامل خونریزی واژینال، دل درد، سرگیجه و احساس ضعف و غش است. دردهای شکمی بسیار شدید و معمولاً در یک سمت شکم احساس می شود. خونریزی به سرعت، کمی پس از عقب افتادن عادت ماهانه آغاز می‌شود؛ گاهی حتی قبل از اینکه متوجه شوید باردارید. برای درآوردن نطفه یا جنین تشکیل شده، باید عمل جراحی انجام شود، اما متأسفانه پزشک نمی‌تواند این جنین را به رحم برگرداند تا یک بارداری طبیعی را دنبال کنید، بلکه جنین باید از بدن خارج شود.

منبع: Pregnancy for Dummies

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

برای رفتن به بیمارستان آماده شوید

برای رفتن به بیمارستان آماده شوید
زایمان پیش از موعد
زایمان پیش از موعد به زایمانی گفته می شود که در هفته های قبل از ۳۷ اتفاق بیفتد که شامل انقباضات رحمی و تغییراتی در لگن است البته تا زمانی که پزشکتان معاینه ی داخلی انجام ندهد، نمی فهمید که لگن دچار تغییراتی شده است. سیسمونی به همین دلیل به محض مشاهده ی هر نوع درد منظم و ادامه دار شکممی و انقباضات رحمی پیوسته، باید با پزشک خود یا بخش زایمان بیمارستان تماس بگیرید تا تحت معاینه ی داخلی قرار گیرید. بنابراین معاینه سریع و به هنگام، احتمال درمان موفقیت‌آمیز مشکل پیش آمده یا جلوگیری از وقوع مشکل و خطرات احتمالی را کاهش می دهد . سیسمونی در مواردی که خطر زایمان پیش از موعد وجود دارد، در صورتی که زود تشخیص داده شود و لگن بیشتر از ۳ سانت باز نشده باشد، می‌توان دردها و انقباضات را متوقف کرد و مانع از زایمان شد. اگر زایمان زودرس در هفته ی بعد از ۳۵ اتفاق بیفتد، احتمالاً پزشک برای توقف دردها و انقباضات و ممانعت از زایمان تلاشی نخواهد کرد، جز در برخی شرایط نادر (مثل دیابت ضعیف کنترل شده).

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

 
اگر متوجه دردها و انقباضات رحمی منظم، پیوسته و ناراحت کننده شدید ( بیش از ۵ یا ۶ ساعت متوالی) و هنوز به هفته ی ۳۵ و ۳۶ وارد نشده اید، حتماً با پزشک تماس بگیرید. همچنین اگر به نظرتان کیسه ی آب شما پاره شده است یا با هر گونه خون ریزی مواجه اید حتما با پزشک را باخبر کنید. در فصل ۱۵ در مورد زایمان پیش از موعد بیشتر خواهید خواند.

زمانی که نوزاد دیر می کند
در اولین ملاقات پس از بارداری با پزشک، او به شما زمان تقریبی زایمان را اعلام می کند و بقیه ی دوران را به امید رسیدن به آن روز سپری می کنید. اما بهتر است خیلی به تاریخ دقیق تولد نوزادتان اتکا نکنید، زیرا از هر ۲۰ زن یک نفر دقیقاً در همان روز زایمان می کند.

 

تاریخ زایمان به این دلیل برای خانم های باردار تعیین می‌شود که اکثریت بدانند حدوداً در چه تاریخی وضع حمل می کنند و معمولاً زایمان بیشتر خانم ‌ها در حدود همان تاریخ خواهد بود. سیسمونی معمولاً از هر۵ خانم باردار، ۴ نفرشان در هفته های بین ۳۷ تا ۴۲ بارداری زایمان می‌کنند. اگر تا هفته ۴۰ زایمان نکنی،د فکر زایمان تحریکی در ذهن پزشکی شما جرقه میزند. در فصل ۹ می‌توانید نکات بیشتری در خصوص زایمان تحریکی بخوانید.

در روزهای نزدیک زایمان نشستن در خانه، جویدن ناخن‌ها و انتظار، کار خوبی نیست، به خصوص که در همان روز مقرر دوستان و آشنایان هر پنج دقیقه یک بار به شما زنگ بزنند و بپرسند که آیا زایمان کرده اید یا خیر و این، استرس شما را بیشتر می کند. سیسمونی بهتر است در چنین شرایطی تلفن را جواب ندهید و آن را روی پیغام گیر بگذارید یا بهتر است از همسرتان بخواهید به دوستان و فامیل بگوید که آنقدر زنگ نزنند، چرا که این سوالات خیرخواهانه تلفنی استرس شما را زیاد می کنند.

برای رفتن به بیمارستان آماده شوید
حالا دیگر به وقت وضع حمل خیلی نزدیک شده اید و فکر خوبی است که برای رفتن به بیمارستان خود را آماده کنید. احتمالاً نمی‌خواهید که در آخرین لحظه تازه اقدام به بستن چمدان تان کنید یا به مغازه بروید، تا یک صندلی ماشین نوزاد بخرید. باید این کارها را خیلی قبل از تاریخ زایمان انجام دهید و حالا روی چیزهای مهم تر تمرکز کنید.

چمدان خود را ببندید
بسیاری از خانمها از اینکه ببیند ساکشان برای رفتن به بیمارستان یا زایشگاه بسته شده است، احساس آرامش می‌کنند. سیسمونی وقتی ساکتان آماده باشد، فرصت کافی برای تمرکز روی علائم احتمالی زایمان را دارید و دیگر نگران نخواهید بود که آماده نیستید. البته باید برای دو نفر ساک ببندید!

 
بعضی خانمها بستن چمدان یا ساک خود را برای بیمارستان تا آخرین لحظه به تعویق می اندازند، زیرا فکر می کنند زمانی که وقت زایمان برسد، فرصت و تمرکز کافی برای آماده کردن ساک خود را خواهند داشت. سیسمونی مثلاً یکی از دوستان ما هم همین‌طور فکر می‌کرد، اما ناگهان مدتی قبل از تاریخ زایمان متوجه شد کیسه ی آبش پاره شده و دیگر فرصتی برای بستن ساک نداشت، به خصوص که مجبور بود برای پیدا کردن ساک و بیرون آوردن آن، خود را خم و راست کند و به خود پیچ و تاب بدهد تا بتواند ساک را از انباری، اتاق زیر شیروانی یا جاهای تنگ و باریک دیگر بیرون بیاورد که در چنین شرایطی این نوع خم و راست روده ها توصیه نمی شود وسایلی که باید برای بیمارستان آماده کنیم بستگی به نوع زایمان تان دارد می توانید از فهرست زیر برای آماده سازی و سایر خود استفاده کنید:

 

وسایل مورد نیاز شما:
دو لباس خواب گشاد و راحت (که از جلو باز شود تا شیردهی با آن آسان باشد)؛
دمپایی و جوراب؛
برس، شانه، خمیردندان و دستمال توالت؛
سوتین مخصوص شیر دهی و پد های شیر دهی (از هر داروخانه ای می‌توان آنها را تهیه کرد)؛
لباس های مناسب برای زمان ترخیص و رفتن به خانه؛
لباس زیر زنانه (هر چه بزرگتر بهتر) و نوار بهداشتی؛
کیسه یا بطری آب داغ (برای کاهش درد زایمان بسیار عالی است، اما بیمارستان آن را در اختیار بیمار قرار نمی دهد پس بهتر است خودتان یکی تهیه کنید)؛
اسپری آب برای خنک کردن صورت؛
دوربین؛
غذای سبک و نوشیدنی (برای قبل یا بعد از زایمان)؛
دفترچه تلفن و آدرس های شما.

وسایل مورد نیاز در کیف لوازم نوزاد:
پوشک؛
سه زیر پیراهن دکمه دار که در زیر باسن دکمه ها به هم وصل می شوند؛
سه دست لباس سرهمی نوزادی؛
جوراب، کلاه و دستکش یک انگشتی (با توجه به فصل)؛
دو دست ژاکت؛
صندلی کودک یا ساک حمل (به مبحث “انتخاب و استفاده از یک صندلی ماشین” رجوع کنید)؛
شال و پتوی مسافرتی نوزاد یا قنداق فرنگی.

انتخاب و استفاده از صندلی ماشین
برای انتقال نوزاد از بیمارستان به خانه یا ماشین، به یک صندلی مخصوص ماشین برای نوزاد نیاز دارید و این یعنی قبل از زایمان باید یک صندلی ماشین مناسب تهیه کنید.

در برخی کشورها استفاده از صندلی ماشین برای نوزادان و قرار دادن آن ها در این صندلی ها تا دو سالگی اجباری است.
تمام صندلی‌های ماشین باید ماه و نشانه های استاندارد داشته باشند.
تمام صندلی های ماشین باید به دقت و طبق دستورالعمل نوشته شده ی کارخانه، روی آن ها یا دفترچه شان نصب شوند.

 

البته می توانید به جای خرید یک صندلی ماشین، آن را از دوستان و آشنایان قرض بگیرید اما توصیه ما این است که برای احتیاط بیشتر و حفظ سلامت نوزادتان بهتر است یک صندلی نو بخرید و به هنگام خرید نکات زیر را چک کنید:

آیا این صندلی از ابتدای تولد برای نوزاد مناسب است.
چک کنید که صندلی کمربند محکم و بند های مطمئن و بندهای قابل تنظیم داشته باشد.
صندلی نوزاد باید به خوبی از سر و گردنش محافظت کند.
نکات دیگری که باید در نظرگرفت:

آیا تشک و روکش صندلی نرم است و می‌توان به راحتی آن را تعویض کرد و شست؟
آیا صندلی کودک می‌تواند از حالت ثابت به شکل صندلی گهواره ای در آیند تا در منزل برای تاب دادن و خواباندن نوزاد استفاده شود؟
آیا می توان این صندلی را در بالای کالسکه یک نوزاد قرار داد و محکم بست؟
به هنگام قرار دادن نوزاد در صندلی ماشین، ابتدا کمربند صندلی را محکم ببندید و بعد روی آن پتو بیندازید، چرا که وجود یک پتو در زیر کمربند یا حتی پوشیدن لباس کلفتی مثل کاپشن می‌تواند موجب شل شدن کمربند و لیز خوردن نوزاد به بیرون شود.

سعی کنید نوزاد را در صندلی جلو قرار ندهید، به خصوص اگر ماشین کیسه هوا دارد، چرا که باز شدن کیسه ی هوا ممکن است با فشاری که به صورت نوزاد وارد می‌کند، موجب خفگی او شود، حتی اگر صندلی جلو، خیلی عقب کشیده شده باشد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

 

گوش درد و عفونت گوش در کودکان

گوش درد و عفونت گوش (Ear ache and ear infection) در کودکان
گوش درد و عفونت گوش، یکی از شایع ترین مشکلات دوران کودکی است که از نظر تشخیص، درمان و جلوگیری از عوارض آن بسیار مهم است.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

ساختمان گوش:
گوش از نظر ساختمانی از قسمت مجزا تشکیل شده است. گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی

گوش درد معمولا نتیجه عفونت گوش خارجی یا گوش میانی است، ولی بعضی اوقات درد دندان یا تورم مفصل فک در کودک، احساس درد در گوش می نماید.

گوش خارجی و عفونت آن (External & external otitis)
گوش خارجی مجرائی است که از لاله گوش تا پرده صماخ (Tymmpanic membrane) کشیده شده است. سیسمونی در حالت طبیعی در مجرای گوش خارجی، ماده مومی شکل (Cerumen) زرد یا قهوه ای رنگی وجود دارد که مجموعه ای از ترشحات غدد چربی و ترشحات رنگین غدد و سلول های فاسد شده مجرای گوش خارجی می باشد. این ماده مومی شکل، مجرای گوش خارجی را می پوشاند و محافظ مجرا است. خارج شدن خود به خود ترشحات مومی شکل از مجرای گوش خارجی در لاله گوش طبیعی است. اگر ترشحات مزبور زیاد است، برای پاک کردن آن، مادر می تواند کمی پنبه را با آب گرم، تر نماید و آن را پاک کند. اگر ترشح خشک و سخت است و خارج نمی شود، با چکاندن چند قطره گلیسیرین در گوش می توان آن ها را نرم کرد و خارج ساخت. سیسمونی اگر کودک در نتیجه وجود ترشحات مومی شکل، احساس پری در گوش و کمی شنوائی می کند، باید او را نزد پزشک متخصص ببرید تا ترشحات موجود در گوش خارجی را خارج نماید.

در حالت طبیعی، میکروب های مختلف و قارچ ها در مجرای گوش خارجی وجود دارد. اگر رطوبت یا آب (در نتیجه زیر آب رفتن در استخر) یا جسم خارجی وارد مجرای گوش خارجی شود، موجب عفونت مجرا و عفونت گوش خارجی می گردد.

نشانه های عفونت گوش خارجی:
اگر مجرای گوش خارجی عفونی گردد، کودک درد شدیدی در گوش خود حس خواهد کرد که با دست زدن به لاله گوش شدت می یابد. مجرای کوچه خارجی ممکن است آن قدر متورم و حساس گردد که دیدن مجرا و پرده صماخ برای پزشک غیر ممکن باشد. گاه مایع آبکی یا چرکی سبزرنگی نیز از گوش خارج می شود. سیسمونی در بعضی از مواقع تورم اطراف گوشت و هم چنین ورم غدد لنفاوی اطراف گوش نیز به وجود می آید.

درمان:

کودک باید هرچه زودتر توسط پزشک معاینه و درمان شود. قبل از دسترسی به پزشک به طور موقت می توان داروهای مسکن مانند استامینوفن به کودک بدهید. همچنین گرم کردن گوش، درد را تسکین می دهد (حوله ای را گرم کنید و بر ناحیه گوش قرار دهید).

پزشک معمولاً آنتی بیوتیک تجویز می کند، هم چنین ممکن است قطره گوش ضد درد تجویز کند. قطره را با روش زیر در گوش کودک بچکانید:

کودک را به پهلو بخوابانید، به طوری که گوش دردناک او به طرف بالا باشد.
در شیرخواران لاله گوشی را به طرف پایین و عقب و در کودکان بزرگ تر به طرف بالا و عقب بکشید تا مجرا کاملاً مستقیم گردد.
سپس چند قطره دارو داخل گوش بچکانید (دارو نباید سرد باشد) و کودک را چند دقیقه در همان وضع نگه دارید تا دارو خارج نشود.

 

گوش میانی و عفونت آن (Middle ear & otitis media)
تورم و عفونت گوش میانی یکی از شایع ترین بیماری های دوران کودکی است، به طوری که در حدود ۸۵ درصد کودکان تا ۳ سالگی حداقل یک بار دچار عفونت گوش میانی می شوند و در حدود ۵۰ درصد آنان نیز ۲ تا ۳ بار مبتلا می گردند. سیسمونی بیشتر کودکان در ۶ تا ۳۶ ماهگی و ۴ تا ۶ سالگی مبتلا می شوند. گوش میانی محفظه ای است استخوانی به شکل عدسی مقعرالطرفین که فقط قسمتی از سطح خارجی آن را پرده صماخ تشکیل می دهد.

گوش درد و عفونت گوش میانی چگونه به وجود می آید؟
در حال سلامت، ترشحات گوش میانی از راه مجرای استاش به داخل مجرای بینی ریخته می شود. گوش میانی به وسیله مجرای استاش به عقب سوراخ بینی وصل می گردد. عمل دیگر مجرای استاش این است که فشار هوا و اکسیژن را در گوش میانی با محیط خارجی یکسان می نماید.

در شیرخواران مجرای استاش کوتاه تر، گشادتر و مستقیم تر از کودکان بزرگ تر است، بنابراین عفونت های بینی و حلق به سادگی به گوش میانی سرایت می کند و این مجرا به راحتی مسدود می شود. اگر مجرای استاش به علت عفونت یا آلرژی مسدود گردد، موجب پیدایش مایع در گوش میانی می شود. سیسمونی اگر تغییر ناگهانی فشار در نتیجه زیر آب رفتن به وجود آید، سبب ترشح در گوش میانی و حتی خونریزی می گردد. هم چنین اگر به علت سرماخوردگی، مجاری بینی مسدود شود، ترشحات میکروبی بینی از راه مجرای استاش به گوش میانی می رسد و ایجاد عفونت و ترشح چرکی در گوش میانی می نماید.

ترشحات گوش میانی ممکن است آبکی، مخاطی یا چرکی باشد. این ترشحات پس از تجمع و افزایش فشار آن، پرده صماخ را پاره می کند و از راه مجرای گوش خارجی دفع می شود.

نشانه های عفونت گوش میانی
اگر شیرخواری پس از سرماخوردگی، تحریک پذیر است، زیاد گریه می کند و مخصوصا اگر هنگام بلع شیر، گریه می کند و تب هم دارد و لاله گوش خود را با دست به پایین می کشد، باید به فکر عفونت گوش میانی او بود. بعضی از مواقع گوش درد در شیرخوار به صورت گریه دایم و تحریک پذیری یا به صورت اسهال و استفراغ تظاهر می نماید. سیسمونی باید توجه داشت شیرخواران اغلب به گوش خود دست می زنند، بنابراین دست زدن تنها بدون علایم دیگر، دلیل گوش درد نیست.

در کودکان بزرگ تر:
اگر کودک دچار سرماخوردگی و عفونت تنفسی گردیده است و به طور ناگهانی از گوش درد شکایت می کند و دچار تب و کم شدن شنوایی شده و حس می کند که گوش او گرفته است و صدای تلویزیون را بلند می‌کند، باید به فکر عفونت گوش میانی او بود.

درمان عفونت گوش میانی
اگر کودک از گوش درد شکایت دارد، باید به وسیله پزشک مورد معاینه قرار گیرد، مخصوصا اگر گوش درد، توام با تب باشد، زیرا قبل از این که عفونت پیشرفت کند و ترشح چرکی در گوش میانی به وجود آید، درمان موثرتر خواهد بود.

 

قبل از دسترسی به پزشک، مادر می تواند:
۱- داروهای مسکن، ضد تب (Acetaminophen ) و داروهای ضد احتقان خوراکی (Pseudoephedrine, Hydrochloride) به کودک بدهد تا تب و درد را کم کند.

۲- حوله گرم یا کیسه آب گرم که آب نیمه گرم در آن ریخته شده و در حوله پیچیده شده است روی گوش دردناک کودک قرار دهد تا درد به طور موقت تسکین یابد.

پزشک در معاینه گوش، پرده صماخ را مشاهده می کند، اگر تورم گوش میانی در مرحله ابتدایی باشد، پرده صماخ نسبتاً قرمز و احتمالاً قسمتی از آن برجسته است، ولی حدود پرده کاملا مشخص خواهد بود.

اگر عفونت ادامه یابد و درمان نشود، تمام پرده صماخ قرمز رنگ و برجسته می گردد و محیط پرده مشخص نخواهد بود.

اگر درمان سریع انجام نگیرد، چرک در گوش میانی جمع می شود و پرده صماخ را پاره می کند و مادر صبح روز بعد در لاله گوش و روی بالش کودک ترشح چرکی رقیقی مشاهده می کند. سیسمونی در چنین وضعی مادر می تواند پنبه هیدروفیل یا دستمال کاغذی را در سوراخ گوش کودک بگذارد و قسمت خارج گوش را که به چرک آلوده شده است با صابون بشوید و تمیز کند و کودک را روی همان گوش مبتلا بخواباند تا ترشحات چرکی خارج شود.

پزشک برای درمان قطعی، معمولاً چرک خارج شده را به آزمایشگاه می فرستد، سپس آنتی بیوتیک لازم را تجویز می نماید. اگر کودک دچار گوش درد شدید است و هنوز ترشحی از گوش خارج نشده است (پرده صماخ، پاره نشده است) و با یک دوره درمان آنتی‌بیوتیک هنوز کودک دچار درد شدید است و پرده صماخ، متورم و برجسته می باشد، پزشک ترشحات پشت گوش را با سرنگ می کشد (Tympanocentesis) یا پرده صماخ را در محل مناسب برای طریقه صحیح شکاف می‌دهد (نیشتر می زند) (Myringotomy) تا ترشحات گوش میانی خارج گردد. پس از این عمل، کودک آرامش پیدا می کند. پس از گذشت دو هفته از درمان، گوش و پرده صماخ باید مورد معاینه مجدد قرار گیرد تا از التیام و بازگشت عمل آن اطمینان حاصل گردد. مادر و پدر برای جلوگیری از ابتلای مجدد عفونت گوش میانی، باید به توصیه های پزشک عمل نمایند.

عفونت حاد مکرر (Recurrent acute media) و تورم مزمن گوش میانی (Chronic otitis with effusion)
بعضی از کودکان هر بار که دچار سرماخوردگی و عفونت دستگاه تنفسی می گردند، دچار گوش درد حاد می شوند و در گوش آن ها مایع جمع می شود. در بعضی از کودکان نیز تورم گوش میانی به صورت مزمن در می آید. سیسمونی این کودکان معمولا علایمی ندارند، ولی ممکن است کودک احساس پر بودن گوش، وزوز گوش و حتی سر گیجه کند و مهم تر از همه شنوائی او کم گردد. کم شدن شنوائی ممکن است خود موجب اختلال در رفتار کودک گردد، زیرا کودک به خوبی نمی تواند با دیگران رابطه برقرار کند.

درمان عفونت های حاد مکرر و تورم مزمن گوش میانی
اگر کودک به دفعات دچار حملات تورم حاد و عفونت مزمن گوش میانی گردید، باید از نظر وجود آلرژی یا بزرگ بودن لوزه سوم که مجرای بینی و قسمت عقب بینی را مسدود کرده است، یا امکان وجود عیب و نقصی در سیستم دفاعی تحت بررسی قرار گیرد. اگر گوش میانی دچار تورم مزمن است، پزشک متخصص، پرده گوش را باز می کند و لوله ای که ترشحات را به خارج دفع می نماید، بین گوش میانی و گوش خارجی قرار می دهد.

عوارض و پیامدهای عفونت گوش میانی
اگر عفونت گوش میانی درمان نشود، ممکن است کودک به عوارض زیر مبتلا گردد:

کم شدن میزان شنوایی: این عارضه به طور موقت یا دایم (معمولا به دنبال عفونت حاد یا مزمن گوش میانی چه همراه با ترشح و بدون ترشح در گوش میانی) به وجود می آید. پزشک با درخواست آزمایش شنوائی سنجی (اودیومتری) می تواند نسبت کم شدن قدرت شنوائی کودک را تعیین کند. سیسمونی کم شدن شنوائی، ابتدا قابل برگشت است، ولی اگر تورم گوش ادامه یابد یا کودک به دفعات مبتلا گردد و ضایعاتی در ساختمان گوش به وجود آید، کمتر قابل برگشت می باشد.

عوارض دیگر: تورم استخوان ماستوئید، فلج عصب صورت، اسکلروز پرده صماخ، تورم لابیرنت (در نتیجه فشار گوش میانی به گوش داخلی) و بالاخره عوارض مغزی ممکن است در تعقیب عفونت حاد یا مزمن گوش به وجود آید.

 

گوش داخلی و عفونت آن
ساختمان عصبی گوش که موجب درک شنوایی می گردد در گوش داخلی قرار گرفته است. ابتلا به ویروس ها مخصوصا ویروس سرخجه، ویروس سیتومگال، ویروس اوریون و ویروس سرخک در دوران حاملگی و سپس در دوران کودکی ممکن است گوش داخلی را تخریب نماید و موجب کری عصبی (Sensorineural) گردد. شایع‌ترین ویروسی که می تواند کری عصبی در جنین به وجود آورد، ویروس سیتومگال می باشد. سیسمونی اگر ابتلا به این ویروس در اوایل دوران نوزادی و شیرخواری تشخیص داده شود و کاملا درمان گردد، از کم شدن شنوایی کودک جلوگیری می شود. به کاربردن واکسن سرخجه، سرخک و اوریون نیز در کم شدن کری عصبی در کودکان بسیار موثر می باشد.

پیوند گوش داخلی:
در کودکانی که دچار ناهنجاری های گوش و کری در هنگام تولد هستند، اگر قبل از دو سالگی پیوند گوش داخلی انجام گیرد، کودک می تواند حرف بزند و با دیگران رابطه برقرار کند.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

یبوست در شیرخواران و کودکان

 

یبوست در شیرخواران و کودکان
یبوست در کودکان بسیار شایع است، به طوری که سه درصد کودکانی که به پزشک یا به درمانگاه ها مراجعه می کنند، به علت یبوست است. موقعی کودک مبتلا به یبوست است که دفع مدفوع او هر چند روز یک بار دفع می شود و مدفوع هنگام دفع، خشک و سخت و دفع آن موجب ناراحتی و رنج کودک می گردد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی بیست سیسمونی نوزاد

به طور طبیعی تعداد دفعات دفع مدفوع در سال اول تولد ۴ نوبت در روز و در یک سالگی، دو نوبت و در چهار سالگی یک نوبت می باشد. این تعداد در همه کودکان یکسان نیست، به طوری که در دوران نوزادی (۳۰ روز اول تولد) نوزاد ممکن است پس از هر نوبت شیر خوردن، یک نوبت مدفوع دفع کند یا کودک در هفته های بعد، هر هفته یک نوبت مدفوع کند، ولی مدفوع او نرم باشد. این حالات طبیعی است. یک کودک سالم ممکن است هر روز در یک ساعت معین مدفوع کند یا هر روز دفع کند ولی ساعت مشخصی نداشته باشد، یا یک روز در میان دفع مدفوع نرم داشته باشد. سیسمونی تمام این حالات طبیعی است. کودکانی که از شیر مادر تغذیه می شوند، ممکن است هر روز چندین بار مدفوع کنند یا هر ۵ تا ۷ روز یک بار دفع مدفوع داشته باشند، ولی اگر مدفوع موقع دفع نرم باشد و به راحتی دفع شود، طبیعی است و یبوست نیست. کودکانی که از شیر خشک می شوند، معمولا مدفوع آن ها سفت است و این حالت طبیعی است.

بعضی مادران تصور می کنند کودکشان یبوست دارد و هر روز به کودک خود داروی ملین می دهند یا کودک را تنقیه می کنند و تصور می کنند کودک دچار یبوست است، در حالی که با توجه به تغذیه کودک، مدفوع او طبیعی است و یبوست ندارد. سیسمونی همان طوری که قد، وزن و زمان شروع حرف زدن کودکان با یکدیگر تفاوت دارد، عادت دفع مدفوع و خصوصیات مدفوع نیز در کودکان متفاوت می باشد.

 

اگر مدفوع کودک خشک است و هنگام دفع، او را آزار می دهد و مدفوع آن قدر خشک است که در موقع دفع، مقعد کودک را زخم می کند و حتی خون می اندازد، در چنین حالتی کودک یبوست دارد و باید علت را جستجو کرد.

علایم ناشی از یبوست:
اگر کودک دچار یبوست گردد، سبب می شود که:

کودک دچار دردهای شکمی مکرر گردد.
اشتهای او کم شود و رشد او مختل گردد.
کودک شلوار خود را بدون آگاهی کثیف کند.

تشخیص یبوست:
پزشک با گرفتن شرح حال از والدین در مورد رفتار کودک، تغذیه او و انجام معاینه شکم و مقعد، یبوست

و علت آن را تشخیص می دهد (بدون این که به هیچ گونه آزمایشی از قبیل رادیوگرافی، کولونوسکوپی یا نمونه برداری از روده های کودک نیاز باشد).

علل یبوست
کمبود شیر مادر و ندادن مواد غذایی اضافی به کودک: در شش ماه دوم تولد، اگر شیر مادر کم باشد و مواد غذایی که جذب نمی شود مانند سبزی ها و میوه ها به کودک داده نشود، کودک مبتلا به یبوست می گردد.

در کودکان بزرگ تر: نوشیدن مقدار زیاد شیر گاو یا شیر پاستوریزه و نخوردن موادی که هضم و جذب نمی شوند مانند میوه ها و سبزی ها، سبب یبوست کودک می گردد.

انجام نگرفتن واکنش رفلکس تخلیه و ماندن مدفوع به مدت طولانی در روده ها: تخلیه راست روده و دفع مدفوع نتیجه رفلکس تخلیه است. یعنی زمانی که کودک احساس می کند که ناحیه راست روده او پر است، این حس از راه رشته های عصبی به مغز انتقال می یابد، سپس محرک عصبی از راه رشته های عصبی برگشت داده می شود و سبب شل شدن عضله اسفنکتر مقعد و انقباض عضلات شکم و کف لگن می گردد و مدفوع دفع می شود. سیسمونی این رفلکس ممکن است در نتیجه ی عوامل روانی انجام نگیرد یا به علت این که کودک ساعت ها مشغول بازی یا تماشای تلویزیون است یا مدت طولانی در اتومبیل نشسته، انجام نگیرد و کودک مدفوع دفع نکند. اگر مدفوع ساعت ها در راست روده بماند، آب آن جذب می شود و خشک می گردد و در موقع دفع به علت خشکی سبب درد و ناراحتی کودک می گردد. روزهای بعد، کودک به علت درد و ناراحتی روز قبل، از دفع مدفوع خودداری می کند و یک حلقه معیوب به وجود خواهد آمد. بعضی از مواقع ممکن است مدفوع خشک و سفت در راست روده و مقعد جمع شود و از اطراف آن بدون اراده و آگاهی دفع شود و کودک در شلوار خود مدفوع کند.
اگر کودک یک نوبت مدفوع خشک کند، ممکن است مقعد ترک بخورد و سوزش و درد ایجاد کند و سبب شود که کودک از دفع مدفوع خودداری نماید. سیسمونی در این صورت مدفوع در انتهای رود خواهد ماند و کودک مبتلا به یبوست می گردد.
اگر کودک دچار کم کاری غده تیروئید باشد یا داروهایی که حرکات روده را کم می کند، مصرف کند دچار یبوست می گردد.
بیماری هیرشپرینگ: یکی از علل نادر یبوست در کودکان، بیماری هیرشپرینگ است (یک نفر در هر ۵۰۰۰ نفر) که بیشتر در پسرها وجود دارد، در این بیماری به طور خلقتی قسمتی از روده بزرگ فاقد سلول های عصبی می باشد و روده نمی تواند عمل عبور مواد غذایی را انجام دهد و کودک دچار یبوست می گردد. تشخیص و درمان این بیماری بر عهده متخصص کودکان می باشد.

 

درمان یبوست:
درمان یبوست مزمن شامل: ۱- آموزش والدین و کودک در مورد مشکل بیمار ۲- خالی کردن روده ها از مدفوع تراکم یافته ۳- رژیم غذایی مناسب ۴- درمان رفتاری خانواده و کودک؛ این اقدامات باید توسط پزشکان متخصص انجام گیرد.

پیشگیری از یبوست:
مادر باید با توجه به نکات ذکر شده، کودک را همیشه برای دفع مدفوع آماده سازد و زمان دفع مدفوع را به او یاد آوری کند. سیسمونی بعضی از کودکان هنگامی که بیرون از خانه می باشند، برای دفع مدفوع ناراحت هستند. مادر باید ترتیبی دهد که کودک قبل از خروج از خانه مدفوع کند و یا اگر امکان دارد هنگام دفع مدفوع را به جای صبح به عصر یعنی موقعی که کودک به خانه برمی گردد و فرصت زیادتری دارد، بیندازد تا واکنش تخلیه در یک زمان معین انجام گیرد و کودک مدفوع کند. هم چنین مادر باید ترتیبی دهد که کودک بتواند راحت و آسان شلوار خود را درآورد.

رژیم غذایی کودک باید همیشه دارای مقادیری از مواد غذایی جذب نشدنی مانند سبزیجات و میوه جات باشد. از دادن شیر گاو یا پاستوریزه به مقدار زیاد و ایجاد عادت به نوشیدن شیر جلوگیری نمایید و به کودکان اجازه ندهید بیش از حد برنج، آجیل، شیرینی و شکلات بخورند.

اگر مدفوع کودک به تدریج سفت و خشک گردید، مادر باید رژیم غذایی کودک را بلافاصله تغییر دهد و اگر کودک برای دفع مدفوع تنبلی می کند، باید به او یادآوری کند. اگر مقعد کودک شد، باید آن را به طور مرتب بشوئید و کودک را هر روز در لگن یا وان آب گرم قرار دهید. سیسمونی اگر ضرورت پیدا کند باید برای فقط چند روز هر بار یک نوبت به کودک داروی ملین مانند شیر منیزیم (Magnesium Hydroxide) بدهید. مادر هیچ گاه نباید به طور مکرر شیاف مصرف کند یا هر روز به او ملین بدهد، زیرا ضررهائی که از تنقیه ها و شیاف های مکرر و داروهای ملین ایجاد می شود، به مراتب بیشتر از منافع آن است.

 

اگر همراه یبوست، دردهای شکمی، دفع خون همراه مدفوع، دفع بدون اراده مدفوع یا علایم دیگری وجود دارد، باید کودک به وسیله پزشک معاینه گردد و اقدامات لازم جهت تشخیص انجام گیرد.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی بیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki

سوپ هویج (۷-۶ ماهگی)

مواد لازم: 

هویج                                        ۳۰۰ گرم

آب مرغ (آب گوشت)                       ۱لیتر

روغن زیتون                                   مقدار کمی

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

طرز تهیه : 

هویج را پس از تمیز کردن به همراه آب مرغ یا گوشت بپزید تا کاملا پخته شوند آب آن را جدا کرده و ۲ قاشق از هویج های له شده را نیز به آن بفزایید. سپس روغن زیتون را به آن اضافه کنید.

توصیه : 

در صورتی که نوزاد دچار اسهال می باشد، این سوپ بسیار مؤثر است. این غذا را می توان برای مدت ۲۴ ساعت در یخچال نگهداری کرده و چندین باردر رور به فرزندتان بدهید (هر بار چند قاشق). محتوای مینرالی (آهن، فسفر، کلسیم، گوگرد و پتاسیم) آن بسیار بالاست. در صورتی که نوزاد مشکل گوارشی خاصی ندارد می توانید به این سوپ، آرد غلات را نیز اضافه کنید.

 

پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد

منبع : https://babypro.ir/wiki