تنها ماندن کودک
تنها ماندن کودک
اولویت شماره یک شما در زندگی، به‌عنوان یک پدر یا مادر، مراقبت از فرزندتان است، ولی گاهی اوقات مجبورید برای رفتن به سر کار، یک مراسم رسمی یا حتی رفتن تا سوپر مارکت سر کوچه، کودک را در خانه تنها بگذارید تنها ماندن کودک نیاز به آمادگی دارد.
پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد
تجربه های ناخوشایند کودکانه:
گاهی، پدرها و مادرها، با این فکر که فرزندشان در خواب ناز است و چیزی بیدارش نمی‌کند، او را برای یکی، دو ساعت تنها می‌گذارند تا به کارهای خودشان برسند. کودکانی که در چنین موقعیتی بیدار می‌شوند، ترس و اضطراب شدیدی را تجربه می‌کنند که دامنه‌اش تا بزرگسالی هم ادامه داشته و بر روابط او با دیگران نیز تأثیر می‌گذارد. ترس از تنهایی و اضطراب جدایی، هم در کودکی، تجربه ناخوش‌آیندی است و هم در بزرگسالی باعث وابستگی‌های بیمارگونه می‌شود.
آیا کودک، برای تنها ماندن، آماده است؟
۱- سن کودک:
روان‌شناسان می‌گویند که کودک تا ۱۲ سالگی، آماده پذیرش تنها ماندن نیست و هم‌چنین بچه‌های زیر ۱۰سال نباید به هیچ وجه، شب‌ها، تنها بمانند.
۲- بلوغ عقلی کودک:
آیا فرزند شما، در سنی که هست، توانایی تصمیم‌گیری دارد و می‌تواند یک برنامه مشخص داشته باشد؟
۳- احساسات کودک:
اگر فرزند شما، از این‌که او را تنها می‌گذارید، دچار اضطراب شده، شاید صلاح باشد که کنارش بمانید و کارتان را به وقت دیگری موکول کنید.
۴- مدت زمانی که می‌خواهید کودک را تنها بگذارید:
برای یک کودک ۸ یا ۹ ساله، یکی، دو ساعت تنهایی، قابل تحمل است، اما شاید یک روز کامل، بودن در منزل، بدون این‌که کسی در کنارش باشد، انتخاب مناسبی نباشد.
موارد زیر را به کودکتان آموزش دهید:
۱-به کسی نگوید که قرار است تنها بماند و اگر فردی، با منزلتان تماس گرفت، این‌جوری جواب بدهد که ((مامان یا بابام نمی‌تونن الان با شما صحبت کنن. اگه بخواین، می‌تونم پیغام شما رو برسونم)).
۲- اگر فرزندتان، از مهد یا مدرسه بازمی‌گردد، باید یاد بگیرد که با مشاهده هر علامت مشکوکی، مثل پنجره شکسته، درِ باز و…، وارد خانه نشده و با ۱۱۰ یا یکی از همسایه‌ها تماس بگیرد.
۳- بدون اجازه شما و هماهنگی قبلی، به خانه همسایه‌ها یا دوستانش نرود.
چرا کودکان از تنها ماندن در خانه می ترسند؟
ترس عاطفه‌ای است که بین همه مردم در همه سنین وجود دارد اما اگر از حد معینی بیشتر شود، فرد را از انجام امور روزانه باز می‌دارد. ترس از تنها ماندن در خانه که معمولا در سن چهار سالگی بروز می‌کند، اغلب به این علت است که کودک از فرد مورد اعتماد خود جدا می‌شود.
اگر فرزند شما از تنها ماندن در منزل آنقدر ترسیده که حالا دچار کابوس‌های شبانه یا شب‌ادراری شده، توصیه می‌شود که والدین از ابراز ترس جلوی کودک خودداری نموده و با ایجاد محیطی آرام و دور از هرگونه تنش، روحیه او را تقویت کنند. ذکر توانمندی های کودک و پرورش زمینه‌های شجاعت و شهامت نیز مؤثر است. علاوه بر این والدین می‌توانند در قالب بازی‌های کودکانه جرأت‌ورزی و مهارت مبارزه با ترس را به کودک بیاموزند و تا حد ممکن او را با موقعیت‌های ترس‌آور وروش‌های برخورد با آن، آشنا کنند.
پیشنهاد فروشگاه اینترنتی سیسمونی و اسباب بازی بیبی پرو: بررسی لیست سیسمونی نوزاد
